30-12-2014
Είναι γεγονός ότι σπάνια βλέπει κανείς στα μοντελοδρόμια αεροπλάνα του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου. Ίσως κάποιο SE5a ή κανένα TIGER MOTH, αλλά και πάλι αυτό το δεύτερο είναι αεροπλάνο του μεσοπολέμου.
Αντιθέτως, τα Σαββατοκύριακα, τα μοντελοδρόμια είναι ...υπερπλήρη από αεροπλάνα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, MUSTANG, SPITFIRE, CORSAIR, P-40, HELLCAT -και τώρα τελευταία και από Γερμανικά FOCKE WULF και MESSERSCHMITT.
Όχι βέβαια πως αυτό αφαιρεί κάτι από την ομορφιά αυτών των μοντέλλων, απλώς τείνουν να αποτελούν μια -κατά κάποιον τρόπο- κοινοτυπία, που δεν τραβά και τόσο πολύ πλέον την προσοχή του κοινού.
Πάντως το ίδιο συμβαίνει και στα μοντελοδρόμια του εξωτερικού. Αλλά και οι πιο γνωστές εταιρείες κατασκευής αερομοντέλλων, ενώ έχουν στην γκάμα τους πάρα πολλά αεροπλάνα του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, έχουν ελάχιστα -ίσως και κανένα- του 1ου.
 |
| Eindecker E.III -από τα πιο όμορφα μοντέλλα αεροπλάνων του 1ου Π.Π. |
Και είναι κρίμα, γιατί τα αεροπλάνα του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου είχαν μια ανυπέρβλητη ομορφιά, μιαν ιδιαιτερότητα -μια εκκεντρικότητα θα μπορούσε να πει κανείς- γιατί ας μην ξεχνάμε ότι η αεροπορική τεχνολογία της εποχής βρισκόταν ακόμα στα σπάργανα, βελτιωνόταν με αλματώδη βήματα και παρουσιάζονταν συνεχώς καινούργια αεροπλάνα, τελείως διαφορετικά μεταξύ τους - μονοπλάνα, διπλάνα, τριπλάνα PUSHER κλπ. Μάλιστα η τεχνολογία εξελισσόταν τόσο γρήγορα κατά την διάρκεια του πολέμου, ώστε υπήρχε περίπτωση κάποιο αεροπλάνο που βρισκόταν ακόμα στην διαδικασία παραγωγής πρωτοτύπου, να χαρακτηρισθεί σαν ήδη απαρχαιωμένο, προτού καν κατασκευασθεί και χρησιμοποιηθεί επιχειρησιακά !
Αντιθέτως, στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο η αεροπορική τεχνολογία είχε ωριμάσει σημαντικά και οι διαφορές μεταξύ των αεροπλάνων περιορίζονταν στις μηχανές και στις επιδόσεις τους, στα κάπως διαφορετικά σχήματα των πτερύγων, στα συστήματα ελέγχου των πηδαλίων και στον οπλισμό.
Ελάχιστες εξαιρέσεις υπήρξαν τότε, όπως το Γερμανικό MESSERSCHMITT Me-262A, το πρώτο αεριωθούμενο.
Ο 1ος Παγκόσμιος Πόλεμος άρχισε με μονοπλάνα και με μονοπλάνα τελείωσε (FOKKER DVIII).
Ένα από τα πρώτα μονοπλάνα που έμειναν στην Ιστορία, είναι το Γερμανικό EINDECKER, που μεταφραζόμενο στα Ελληνικά σημαίνει ακριβώς "μονοπλάνο". Κατασκευαστής ήταν η εταιρεία FOKKER.
Πέραν του ότι ήταν ένα πανέμορφο αεροπλάνο (και είναι ένα πανέμορφο μοντέλλο), έχει από πίσω του μια συναρπαστική ιστορία, όπως άλλωστε και όλα σχεδόν τα SCALE αεροπλάνα/μοντέλλα.
Σαν μοντέλλο είναι πολύ σπάνιο και δεν το έχω δει ποτέ σε Ελληνικό μοντελοδρόμιο. Αυτή τη στιγμή απ΄ όσο γνωρίζω, το βγάζει (σε ΚΙΤ) η BALSA USA, μια Αμερικάνικη εταιρεία, που ειδικεύεται σε ΚΙΤ αεροπλάνων, κυρίως του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου.
Η BALSA USA βγάζει το EINDECKER σε δυο μεγέθη ΚΙΤ:
- Σαν 40-άρι μοντέλλο με εκπέτασμα 1,50 μέτρα, για 60-άρα τετράχρονη μηχανή.
- Σαν 90-άρι μοντέλλο, με εκπέτασμα 2 μέτρα, για .90-άρα τετράχρονη μηχανή.
(Προς Θεού, μην διανοηθείτε να βάλετε ελεεινούς δίχρονους κινητήρες σε αυτά τα κομψοτεχνήματα!).
Επισκεφθείτε το SITE της BALSA USA για περισσότερες πληροφορίες. Έχει και άλλα εκπληκτικά μοντέλλα του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά μην ξεχνάτε ότι όλα είναι σε μορφή ΚΙΤ (όχι ARF).
Όσον αφορά το πραγματικό αεροπλάνο, το EINDECKER δεν είχε και πολύ σπουδαίες πτητικές ικανότητες και υπηρέτησε στις τάξεις της Γερμανικής Πολεμικής Αεροπορίας, της Luftstreitkräfte (προφέρεται "Λούφτ-στράϊτ-κρέφτε) για μικρό σχετικά διάστημα.
Γιατί λοιπόν έμεινε στην Ιστορία ως "Η Μάστιγα των FOKKER";
Πριν αναφερθούμε σε αυτό, ας πούμε πολύ σύντομα μερικά πράγματα για το πως γίνονταν οι αερομαχίες στον 1ο Π.Π. Αρχικά λοιπόν τα αεροπλάνα χρησιμοποιούντο μόνο για αναγνωριστικούς σκοπούς. Ανίχνευαν τις θέσεις του εχθρού και έδιναν πληροφορίες στο πυροβολικό για να τους βομβαρδίσει. Γι αυτό και τα πρώτα συμμαχικά αεροπλάνα χαρακτηρίζονταν σαν "Scouts", δηλαδή "ανιχνευτές".
Όταν συναντιόνταν στον αέρα αντίπαλα αεροπλάνα, οι πιλότοι τους αντάλλασσαν χαιρετισμούς και χαμόγελα !
Σιγά-σιγά όμως τα πράγματα "αγρίεψαν"! Οι επιτελείς σκέφθηκαν ότι μια και τα ανιχνευτικά αεροπλάνα πετούν πάνω από τις εχθρικές θέσεις, δεν ...ρίχνουν και καμιά βόμβα στον εχθρό; Έτσι εμφανίστηκαν τα πρώτα "βομβαρδιστικά" αεροπλάνα στα οποία οι πιλότοι έριχναν ...με τα χέρια(!) τις βόμβες στον εχθρό!
Σαν συνέπεια αυτού του γεγονότος άρχισαν και οι πρώτες αερομαχίες στις οποίες ο πιλότος πυροβολούσε με πιστόλι (!) το εχθρικό αεροπλάνο, ή αν ήταν διθέσιο, ο βοηθός πυροβολούσε με τουφέκι! Πολύ σύντομα τα αεροπλάνα εξοπλίστηκαν με πολυβόλα. Αν το αεροπλάνο ήταν διθέσιο, ο βοηθός του πιλότου, ο πολυβολητής, χειριζόταν με τα χέρια ένα πολυβόλο και προσπαθούσε να χτυπήσει με αυτό το εχθρικό αεροπλάνο, πράγμα βέβαια πολύ σπάνιο !
Αν το αεροπλάνο ήταν μονοθέσιο διπλάνο, είχε το πολυβόλο στην επάνω πτέρυγα, πάνω από τον κύκλο της έλικας και ο πιλότος προσπαθούσε "στο περίπου" να πετύχει τον εχθρό. Τα πράγματα γίνονταν ακόμα πιο δύσκολα αν το πολυβόλο που βρισκόταν ψηλά, παρουσίαζε κάποια εμπλοκή ή απλώς άδειαζε από πυρομαχικά. Φανταστείτε τον πιλότο να αφήνει το πιλοτήριο εν πτήσει και να προσπαθεί να ξεμαγκώσει το πολυβόλο -και αυτό, ενώ πιθανόν βρισκόταν σε φάση αερομαχίας !
Τότε λοιπόν ήταν που εμφανίστηκε το EINDECKER.
Το EINDECKER ήταν το πρώτο αεροπλάνο της εποχής που έφερε συγχρονισμένο πολυβόλο στην άτρακτο, μπροστά ακριβώς από το πιλοτήριο. "Συγχρονισμένο", εννοούμε ότι το πολυβόλο πυροβολούσε ανάμεσα από τα πτερύγια της έλικας. Αυτό έδινε στον πιλότο την δυνατότητα να σημαδέψει καλά, να "κλειδώσει" το εχθρικό αεροπλάνο στο στόχαστρο του πολυβόλου του και να το καταρρίψει !
Πολλοί είχαν σκεφθεί μέχρι τότε να τοποθετήσουν συγχρονισμένο πολυβόλο στην άτρακτο, μπροστά από τον πιλότο και μάλιστα οι προσπάθειες είχαν αρχίσει από το 1912, πριν ξεσπάσει ο πόλεμος. Όμως καμιά προσπάθεια δεν είχε στεφθεί με επιτυχία. Οι μηχανισμοί συγχρονισμού αποδεικνύονταν ανεπαρκείς, ειδικά στις υψηλές στροφές της έλικας και δεν μπορούσαν να εφαρμοστούν στην πράξη.
Βλέπετε, άλλο πράγμα είναι η σύλληψη μιας ιδέας και άλλο η επιτυχής υλοποίηση της στην πράξη -η απόσταση είναι τεράστια!
Ο πρώτος που κατόρθωσε να το πετύχει αυτό -αλλά και αυτός μετά από κάποιες αποτυχημένες απόπειρες- ήταν και πάλι ο FOKKER. Το σύστημα του αποδείχτηκε αποτελεσματικό, όταν πήρε κίνηση απ ευθείας από τον άξονα της μηχανής και όχι από την υδραυλική αντλία λίπανσης, όπως είχε προσπαθήσει αρχικά.
Το σύστημα κατά την τοποθέτηση του στο αεροπλάνο δοκιμαζόταν όπως βλέπετε στην παρακάτω φωτογραφία,τοποθετώντας έναν ξύλινο δίσκο στην έλικα και πυροβολώντας με το πολυβόλο, οπότε οι σφαίρες έπρεπε να περάσουν όλες ανάμεσα και πολύ μακριά από τα πτερύγια.
 |
| Η σωστή ρύθμιση του συστήματος συγχρονισμού: Όλες οι σφαίρες περνούν ανάμεσα και μακριά από τα πτερύγια της έλικας, καθώς αυτή περιστρέφεται |
Και πράγματι, το EINDECKER "καταβρόχθιζε" τα συμμαχικά αεροπλάνα, τα εξόντωνε, τα κατέρριπτε σαν τις μύγες ! Μέχρι το τέλος του πολέμου, το EINDECKER είχε καταρρίψει περισσότερα από 1000 συμμαχικά αεροπλάνα !
Η προσπάθεια των συμμάχων να αντιδράσουν σε αυτή την μάστιγα δεν έφερε αρχικά κανένα αποτέλεσμα. Δοκίμασαν και αυτοί να τοποθετήσουν το πολυβόλο μπροστά στην άτρακτο και να εφοδιάσουν την έλικα με χαλύβδινες λάμες εκτροπής των σφαιρών, σε περίπτωση που αυτές χτυπούσαν την έλικα.
Το σύστημα απέτυχε παταγωδώς !
Όχι μόνο μερικές φορές οι σφαίρες εκτρέπονταν με επικίνδυνο για τον πιλότο τρόπο, αλλά και ή έλικα, μετά από αλλεπάλληλα χτυπήματα, παραμορφωνόταν, έχανε την ζυγοστάθμιση της, με αποτέλεσμα κραδασμούς που κόντευαν να διαλύσουν το αεροπλάνο στον αέρα! Εξ άλλου, η έλικα έχανε εξ αρχής την αεροδυναμική της με την προσθήκη αυτών των λαμών και μειωνόταν σημαντικά η απόδοση της.
Επί ένα σχεδόν χρόνο (από τα μέσα του 1915 μέχρι περίπου τα μέσα του 1916) "η μάστιγα του FOKKER" κυριαρχούσε ανελέητα στους ουρανούς. Η μόνη "παρηγοριά" - αν μπορούσαμε να το πούμε έτσι- των συμμάχων ήταν ότι οι πιλότοι των EINDECKER είχαν ρητές εντολές να επιχειρούν μόνο στις κατειλημμένες από τους Γερμανούς περιοχές, υπό τον φόβο της κατάρριψης κάποιου αεροπλάνου σε εχθρικό έδαφος, οπότε οι σύμμαχοι θα έκλεβαν την Γερμανική πατέντα του συγχρονισμού του πολυβόλου.
Έτσι η δράση του EINDECKER περιοριζόταν μόνο σε αμυντικούς σκοπούς και σε συνοδεία άλλων αεροσκαφών.
Η μονοκρατορία του EINDECKER άρχισε να κλονίζεται όταν εμφανίσθηκαν τα Αγγλικά αεροπλάνα AIRCO DH-2 και F.E.2, τα οποία δεν είχαν μεν σύστημα συγχρονισμού του πολυβόλου, ήταν όμως αεροπλάνα PUSHER, δηλαδή η έλικα ήταν στο πίσω μέρος της ατράκτου και έσπρωχνε το αεροπλάνο. Έτσι το πολυβόλο (VICKERS) μπορούσε να τοποθετηθεί στο μπροστινό μέρος της ατράκτου, μπροστά από το πιλοτήριο. Σαν PUSHER πάντως, τα αεροπλάνα αυτά δεν ήταν και ιδιαίτερα αποδοτικά.
 |
| Το AIRCO DH-2, αεροπλάνο PUSHER, με το πολυβόλο μπροστά. Η μονοκρατορία του EINDECKER στους αιθέρες άρχισε να κλονίζεται. |
Το τέλος του EINDECKER όμως ήρθε όταν εμφανίστηκε το πολύ εξελιγμένο Γαλλικό διπλάνο SPAD S.VII, που έφερε πολυβόλο VICKERS, συγχρονισμένο και αυτό με την έλικα, ενώ το τελειωτικό χτύπημα το έδωσε το επίσης πολύ εξελιγμένο για την εποχή Αγγλικό διπλάνο SOPWITH CAMEL, που ανάγκασε τους Γερμανούς να αποσύρουν το EINDECKER και να το αντικαταστήσουν με άλλα πιο εξελιγμένα αεροσκάφη.
 |
| Το Γαλλικό SPAD S.VII. Τα πολύ εξελιγμένα χαρακτηριστικά του και το συγχρονισμένο πολυβόλο VICKERS, έφεραν το τέλος της κυριαρχίας του EINDECKER. |
Είπαμε πιο πάνω ότι το EINDECKER σαν αεροπλάνο δεν ήταν και πολύ σπουδαίο. Και να οι λόγοι:
- Το EINDECKER δεν είχε AILERON, τουλάχιστον όπως τα γνωρίζουμε σήμερα. Αντί τούτου χρησιμοποιούσε ένα σύστημα που στρέβλωνε τις πτέρυγες προκειμένου να παίξουν το ρόλο των AILERON για το ROLL του αεροπλάνου ! Το σύστημα αυτό ονομαζόταν WING WARPING (κλεμμένη πατέντα των αδελφών WRIGHT). Τα συρματόσχοινα που βλέπετε στις φωτογραφίες να συνδέονται από ένα κεντρικό σημείο προς τις πτέρυγες (και τα οποία στα μοντέλλα μας σήμερα είναι ως επί το πλείστον διακοσμητικά) δεν χρησίμευαν μόνο για να συγκρατούν και να κάνουν πιο στέρεες τις πτέρυγες. Με ένα μοχλό και ένα πολύπλοκο σύστημα τροχαλιών και αρθρώσεων, ο πιλότος τραβούσε κατάλληλα τα συρματόσχοινα που συνδέονταν στις πτέρυγες και τις στρέβλωνε, προκειμένου να παίξουν το ρόλο των AILERONS !
Για να το καταλάβετε ίσως καλύτερα, δείτε στο παρακάτω VIDEO του YOUTUBE το εκπληκτικό μοντέλλο EINDECKER, όπου ο "μερακλής" κατασκευαστής του αερομοντελιστής αντέγραψε ακριβώς αυτό το σύστημα !
YouTube Eindecker Wing Warping
Όπως καταλαβαίνετε όμως, οι πτέρυγες με τα συστήματα αυτά δεν ήταν ακριβώς και ότι το πιο σταθερό και άκαμπτο, αλλά εμφάνιζαν στρεβλώσεις κατά την πτήση και γενικά δεν είχαν σωστή πτητική συμπεριφορά. Για να είμαστε δίκαιοι πάντως, όλες οι πτέρυγες των μονοπλάνων της εποχής που υποστηρίζονταν από συρματόσχοινα -είτε με AILERON είτε με WING WARPING- υπέφεραν από στρεβλώσεις κατά την πτήση.
- Το EINDECKER δεν είχε σταθερό κάθετο και σταθερό οριζόντιο ουραίο πτερύγιο, αντιθέτως, όλο το κάθετο ουραίο ήταν RUDDER και όλο το οριζόντιο, ELEVATOR ! Καταλαβαίνετε λοιπόν πόσο ευαίσθητο και ασταθές ήταν το αεροπλάνο και πόσο δύσκολο στο πιλοτάρισμα, ιδιαίτερα στα χέρια καινούργιων πιλότων.
- Η τροφοδοσία της μηχανής με καύσιμο γινόταν με βαρύτητα από ένα μικρό δοχείο καυσίμων, το οποίο ο πιλότος έπρεπε να το γεμίζει κάθε 7 λεπτά με μια χειροκίνητη αντλία, από το κεντρικό ντεπόζιτο καυσίμων που βρισκόταν πίσω από το πιλοτήριο !
Οι πρώτες εκδόσεις των EINDECKER είχαν 7-κύλινδρο αστεροειδή κινητήρα OBERURSEL 80 ίππων, ενώ οι μεταγενέστερες -και η πιο διαδεδομένη έκδοση E.III - είχαν 9-κύλινδρο αστεροειδή κινητήρα OBERURSEL των 100 ίππων. Ο κινητήρας OBERURSEL ήταν αντίγραφο του Γαλλικού GNOME.
Τα τεχνικά χαρακτηριστικά του αεροπλάνου ήταν:
- Εκπέτασμα: 9,5 μέτρα
- Μήκος: 7,2 μέτρα
- Βάρος με οπλισμό, έτοιμο για πτήση: 610 κιλά
- Οπλισμός: Πολυβόλο SPANDAU MG-08
- Μέγιστο επιχειρησιακό ύψος: 2.600 μέτρα
- Μέγιστη ταχύτητα: 140 χλμ./ώρα
- Εμβέλεια: 200 χλμ.
Το EINDECKER το πέταξε πρώτος ο Otto Parschau που αργότερα εκπαίδευσε τους θρυλικούς αεροπόρους -πραγματικούς τιτάνες των αιθέρων - Oswald Boelke (τον πατέρα της τακτικής στις αερομαχίες) και τον "αήττητο" Max Immelman.
 |
| Ο Otto Parschau, o 1ος πιλότος του EINDECKER |
Ο Otto Parschau παρασημοφορήθηκε με το μετάλλιο ανδρείας "Pour le Merite" όταν κατέρριψε 8 συμμαχικά αεροπλάνα.
 |
| Το EINDECKER του Otto Parschau με τα δικριτικά του. Το "Lt." είναι για το "Leutnant" (Λόϊτναντ) που σημαίνει "υποσμηναγός" |
Πραγματικό παλικάρι, τραυματίστηκε βαριά σε μια αερομαχία στο στήθος και στο κεφάλι και όμως κατόρθωσε σε αυτή την κατάσταση να επιστρέψει το αεροπλάνο σε Γερμανικό έδαφος (για να μην πέσει στα χέρια των συμμάχων η πατέντα του συγχρονισμένου πολυβόλου) και να το προσγειώσει ασφαλές! Πέθανε λίγο αργότερα στο νοσοκομείο όπου μεταφέρθηκε. Ήταν μόνο 26 χρονών !
Ο Oswald Boelke, ο πατέρας της τακτικής στις αερομαχίες, κατάφερε 19 καταρρίψεις με το EINDECKER, από τις 40 καταρρίψεις που είχε πετύχει συνολικά. Σκοτώθηκε σε ηλικία μόλις 25 ετών!
 |
| Ο θρυλικός Oswald Boelke. Όχι μόνο παλικάρι στη μάχη, αλλά και μεγάλος άνθρωπος |
Σε μια αερομαχία ο Boelke κατέρριψε ένα διθέσιο συμμαχικό αεροπλάνο, αλλά οι πιλότοι του επέζησαν τραυματισμένοι και μεταφέρθηκαν σε Γερμανικό νοσοκομείο. Ο Boelke όχι μόνο τους επισκεπτόταν σχεδόν καθημερινά, αλλά κάποια στιγμή ταξίδεψε και εκατοντάδες χιλιόμετρα μεταφέροντας γράμμα του ενός τραυματία προς την οικογένεια του, με σκοπό να την διαβεβαιώσει προσωπικά για την καλή υγεία του συγγενούς τους, προκειμένου να μην ανησυχούν!
O Max Immelman, σχεδόν μυθικό πρόσωπο, ήταν ο πρώτος που απόκτησε το μετάλλιο ανδρείας "Pour le Merite" μετά την 8η κατάρριψη εχθρικού αεροπλάνου. Το μετάλλιο ανδρείας "Pour le Merite" ήταν το ανώτατο στρατιωτικό παράσημο της Γερμανίας και μετά τον θάνατο του Max Immelman, ονομάστηκε προς τιμήν του "Blue Max" (είχε μπλε χρώμα).
 |
| O Max Immelman. Από τους Γερμανούς εθεωρείτο ανίκητος. |
 |
| Το μετάλλιο ανδρείας "Pour le Merite", η ανώτατη στρατιωτική διάκριση της Γερμανίας, στον 1ο Π.Π. Αργότερα ονομάστηκε "Blue Max" προς τιμήν του Max Immelman. |
O Immelman σκοτώθηκε κατά την διάρκεια μιας αερομαχίας, αλλά οι συνθήκες θανάτου του παραμένουν αδιευκρίνιστες. Οι Άγγλοι, ανέφεραν ότι τον κατέρριψε δικό τους αεροπλάνο, μάλλον αναληθές (όπως τα ψέμματα που είπαν αργότερα για την κατάρριψη του Manfred von Richthoffen, του Κόκκινου Βαρώνου). Οι Γερμανοί -που είναι αλήθεια ότι έπαθαν σοκ με τον θάνατο του Immelman καθώς τον θεωρούσαν ανίκητο - είπαν ότι χτυπήθηκε από φίλια πυρά, από το έδαφος.
Ίσως η εκδοχή του αδελφού του Immelman να είναι η πιο σωστή, ότι δηλαδή ο μηχανισμός συγχρονισμού του πολυβόλου του έπαθε εμπλοκή και οι σφαίρες χτύπησαν την έλικα κόβοντας το ένα πτερύγιο. Κατόπιν από τους δυνατούς κραδασμούς, το αεροπλάνο διαλύθηκε στον αέρα. Άλλωστε αυτό είχε ήδη συμβεί μια φορά στον Immelman, αλλά είχε καταφέρει να προσγειώσει το αεροπλάνο (σβήνοντας αμέσως τη μηχανή), με ασφάλεια στο έδαφος. Ο Immelman ήταν μόνο 26 ετών όταν σκοτώθηκε !
Τέλος θα ήταν κρίμα να μην αναφέρουμε και τον Kurt Wintgens που ήταν ο 1ος πιλότος που κατάφερε κατάρριψη με το Eindecker και το συγχρονισμένο πολυβόλο του. Ο Wintgens ήταν επίσης ο 1ος και μοναδικός πιλότος που φορούσε μυωπικά γυαλιά κάτω από την κάσκα (προστατευτικά γυαλιά) του πιλότου! Σκοτώθηκε σε αερομαχία, σε ηλικία μόλις 22 ετών, αφού πρώτα κατέρριψε σε αυτή την αερομαχία τουλάχιστον 18 εχθρικά αεροπλάνα!
 |
| O Kurt Wintgens, από τους "πατέρες" του EINDECKER. Ο μοναδικός πιλότος που φορούσε μυωπικά γυαλιά ! |
Πιστεύω όμως ότι αξίζει να αφιερώσουμε στο μέλλον κάποια άρθρα για τα μυθικά αυτά πρόσωπα, αν μη τι άλλο, για να βάλουμε κάποια πράγματα στη θέση τους.
Για το EINDECKER έχουν γραφτεί χιλιάδες σελίδες και εκατοντάδες μελέτες και πραγματείες.
Σε αυτές τις λίγες σελίδες προσπάθησα να σας μεταφέρω τις πιο σημαντικές -κατά τη γνώμη μου- πληροφορίες γι αυτό το αεροπλάνο και τους ηρωϊκούς πιλότους του.
Ένα αεροπλάνο, που σιγά-σιγά από την Ιστορία πέρασε στον Θρύλο.
Και άφησε βαριά την σκιά του, ως "Η Μάστιγα των Fokker".
Γιώργος Καρασούλας